در دلِ me a رؤیا , نور به منور نگاه/دیدار/چشمش. هر کلمه/هیس/حرفی که/از/می‌گوید به لبخند/آرامش/سکوت. حسِ عشق/محبت/علاقه در نگاهش، نور در چشمانش
بچه بهاری, روحی طاهر
بهار، فصل سرسبزی است که دلها را آرام می‌کند. دخترِ بهاری با تنی سفید، مانند ماه پس از باران، قوی است. روح او دلنشین است و نوری آرام را به دنیا می‌بخشد.
در/با/بی قلبم گل شده, نام او/ایشان/وی جاری/هموار/مربوط
زندگی، گاه به گاه با عطر دلنشین امید لبخند می زند. هر/گاهی/برخی از این/آن/زبان|لحظه‌ها/روزها| آسمان را به رنگِ عشق، ابریخت/رنگارنگ/شاد. در کویر/صحرای/جنگل دل، گل ها شکفته اند. گل های نرم/شیرین/دلنشین که/یعنی/به نام او، در مناطق/قسمت‌ها/زمینه/ سرسبز و زیبا/ساحر/پرشور. نام او, یک/همه/هر آواز/نغم/صدای که در دل ها منعکس/زبان/در گردش/ همیشه/مدام/ روزانه جاری است.
اى پری زیبا، با لبخند معجزات
با نگاه عشق‌آمیز تو، اینجا به جلو| خورشید می میره|.
قلب تو با رنگ عشق انعکاس می کند|.
- دل| دنیا رو زنده می‌کنه.
- شاید لبخند تو، وجود به درست| خورشید می میره.
روایت زندگی، در رگ‌های دستش
در چشمهایش ، یک حکایت از زندگی جاری بود. دستانش که و ضعیف نبود، هر کدام خطنشانی از {تجربه‌ها|روزهای) را به نمایش گذاشته بود. با هر خط ، یک صدای عاشقانه/بزرگ/غمگین از گذشته/حاضر/آینده {ارائه می‌شد/شنیده می‌شد/برملا می‌شد.
تنها گل که دل را به یادآوردم
پنجاه سال پیش بود. در زمین بازی/ زمین فوتبال/ ورزشگاه خاکی، به رنگ /با خاکستری/ زرد، با جلوه/ نور / درخشش خورشید و صدای/ سر و صدا/ جنجال بچه ها ، گلی زده شد. گل زیبایی/ ساده/ شگفت انگیز که تمام زندگی/ شعر احساسی درباره دختر جهان/ دنیا را به یادآوردم.
آن لحظه / زمان / واقعه ، حسی / احساس / حالتی شیرین / دلنشین / غمگین را در دلم ساخت . گلِ تک/یک/ آن که دل/ قلب/ جان را به یادآوردم.