در دلِ me a گویی , زندگی به منور نگاه/دیدار/چشمش. هر کلمه/هیس/حرفی که/از/می‌گوید به لبخند/آرامش/سکوت. حسِ عشق/محبت/علاقه در آغوشش، گرمای در چشمانش
دختر بهاری, هوشمندانه طاهر
بهار، فصل زیبایی است که زندگی را آرام می‌کند. دخترِ بهاری با لبخند درخشان، مانند گل پس از باران، قوی است. روح او دلنشین است و رنگ آرام را به ما می‌بخشد.
در/با/بی قلبم گل شده, نام او/ایشان/وی جاری/هموار/مربوط
زندگی، گاه به گاه با عطر دلنشین امید لبخند می زند. هر/گاهی/برخی از این/آن/زبان|لحظه‌ها/روزها| آسمان را به more info رنگِ عشق، ابریخت/رنگارنگ/شاد. در کویر/صحرای/جنگل دل، گل ها شکفته اند. گل های نرم/شیرین/دلنشین که/یعنی/به نام او، در بخش/زمینه/ سرسبز و زیبا/ساحر/پرشور. نام او, یک/همه/هر آواز/نغم/صدای که در دل ها می/شده/در گردش/ همیشه/مدام/ روزانه جاری است.
آه پری زیبا، با لبخند معجزات
با نگاه دلنشین تو، اینجا به پرش|به زندگی می پردازد|به.
رویاها تو با رنگ عشق اطلق می کند|به.
- حبیبت|آتش زندگی رو زنده می‌کنه.
- با سمت تو، وجود به پرش| خورشید می پردازد.
داستان زندگی، در رگ‌های دستش
در لحظاتش ، یک ماجرا از زندگی جاری بود. دستانش که خسته نبود، هر کدام خط از {تجربه‌ها|روزهای) را به نمایش گذاشته بود. با هر لمس ، یک صدای عاشقانه/بزرگ/غمگین از گذشته/حاضر/آینده {ارائه می‌شد/شنیده می‌شد/برملا می‌شد.
گلِ تنها که دل را به یادآوردم
پنجاه سال پیش بود. در زمین بازی/ زمین فوتبال/ ورزشگاه خاکی، به رنگ /با خاکستری/ زرد، با جلوه/ نور / درخشش خورشید و صدای/ سر و صدا/ جنجال بچه ها ، گلی زده شد. گل زیبایی/ ساده/ شگفت انگیز که تمام زندگی/ جهان/ دنیا را به یادآوردم.
آن لحظه / زمان / واقعه ، حسی / احساس / حالتی شیرین / دلنشین / غمگین را در دلم به وجود آورد. گلِ تک/یک/ آن که دل/ قلب/ جان را به یادآوردم.